Dziesięć Przykazań Bożych
Dekalog, czyli Dziesięć Przykazań Bożych to najważniejsze zasady dotyczące każdego chrześcijanina, czyli także katolika. Ich źródło znajdujemy w Piśmie Świętym, a sama treść przykazań została podyktowana ludziom przez samego Pana Boga. Choć niemal wszyscy znamy je na pamięć to najodpowiedniejszym momentem, w którym powinniśmy do nich wracać jest rachunek sumienia.
Treść Dekalogu, którą możemy znaleźć w Biblii jest różna od treści, jakiej uczymy się od najmłodszych lat. Znana wszystkim wersja jest nazywana wersją katechetyczną. Oczywiście nie zmienia sensu przekazanych nam przez Boga zasad, ale formułuje je odrobinę prościej i krócej. Dzięki temu na pewno każdemu z nas łatwiej jest wdrażać je w życie.
Katechetyczna treść Dekalogu:
- Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną.
- Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno.
- Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.
- Czcij ojca swego i matkę swoją.
- Nie zabijaj.
- Nie cudzołóż.
- Nie kradnij.
- Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.
- Nie pożądaj żony bliźniego swego.
- Ani żadnej rzeczy, która jego jest.
Chociaż wersja katechetyczna jest stworzona dla pożytku wiernych to polecamy raz na jakiś czas zapoznać się z oryginalną wersją. Są to bezpośrednie słowa Pana Boga, dlatego warto do nich wracać. Jeśli nie wiesz gdzie szukać, podpowiadamy: Księga Wyjścia 20,2–17 oraz Księga Powtórzonego Prawa 5,6–21.
Dekalog oczami dziecka
Dziesięciu Przykazań Bożych uczymy się już w szkole i wydają się one wtedy dość proste. Są nam tłumaczone tak, jak powinny być tłumaczone dzieciom. Również ich cel jest wtedy oczywisty – przestrzegając zasad od Pana Boga będziemy wolni od grzechów i dostaniemy się do nieba.
Dekalog w dorosłym życiu
Kiedy dorastamy, a nasze życie nierzadko się komplikuje, zaczynamy się w nich gubić. Zaczynamy pytać. Co właściwie znaczą? Czego zabraniają, a na co pozwalają? Raptem wydają się nieprecyzyjne i jakieś nieodpowiednie w aktualnych czasach. Pamiętajmy wtedy, że piękno tkwi w prostocie. Postarajmy się odnaleźć w głowie drogę myślenia, jaką mieliśmy jako dzieci. Przypominajmy sobie, że to są rady od samego Pana Boga i mogą nam otworzyć drogę do wiecznego zbawienia. Postarajmy się zaufać i podejść do tematu mniej analitycznie.
