Psalm 130

Psalm 130 to jeden z psalmów pokutnych pochodzący oczywiście z Księgi Psalmów. Jego treść jest prosta i pomaga wzbudzić w sobie pokorę.

O czym jest Psalm 130?

Psalm 130 nazywany szóstym psalmem pokutnym jest skupiony na oczekiwaniu zbawieniu. Podkreśla grzeszną postać każdego człowieka i łaskę Boga jako jedyny nasz ratunek. Zaznaczona jest mocno ta dobroć Boga jako coś z jednej strony wiadomego i niepodważalnego, a z drugiej strony jako coś, na co ma się jedynie nadzieję. W psalmie jest również wezwanie do innych, aby podobnie oczekiwali Stwórcy.

Czy my jesteśmy jak psalmista Psalmu 130?

Czytamy różne treści modlitw, modlimy się nimi, mówimy że są piękne,  przekazujemy dalej. Czy w tym wszystkim zawsze pamiętamy o rachunku sumienia w odniesieniu do danej modlitwy?

Autor Psalmu 130 mówi prosto i szczerze, a w jego słowach czuć bojaźń. Czy my potrafimy głęboko, ale bez owijania w bawełnę przyznać się do naszych grzechów nie zrzucając jednak winy na naturę człowieka tylko z pełną odpowiedzialnością pochylić głowę i prosić o przebaczenie? To wcale nie jest takie proste, zazwyczaj porównujemy się do gorszych, szukamy usprawiedliwienia, a oczekiwanie na zbawienie zostawiamy na czas świąt…

Psalm 130

Z głębokości wołam do Ciebie, Panie,
o Panie, słuchaj głosu mego!
Nakłoń swoich uszu
ku głośnemu błaganiu mojemu!
Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie,
Panie, któż się ostoi?
Ale Ty udzielasz przebaczenia,
aby Cię otaczano bojaźnią.
W Panu pokładam nadzieję,
nadzieję żywi moja dusza:
oczekuję na Twe słowo.
Dusza moja oczekuje Pana
bardziej niż strażnicy świtu,

Niech Izrael wygląda Pana.
U Pana bowiem jest łaskawość
i obfite u Niego odkupienie.
On odkupi Izraela
ze wszystkich jego grzechów.