Rozmnożenie chleba

Rozmnożenie chleba to wielki cud, o którym i dzisiaj marzy wiele osób. Chociaż wydaje nam się, że głód to już nieaktualny problem to jest bardzo wiele miejsc na świecie, gdzie nadal brakuje jedzenia.

Prosty, niewytłumaczalny cud

Rozmnożenie czegokolwiek kojarzy się z bajkami o magii albo czarami. Chrystus jednak naprawdę rozmnożył pieczywo i to przynajmniej dwa razy. Cud rozmnożenia chleba jest pięknym w swej prostocie ukazaniem wielkości Boga dla wspólnoty zebranej wokół Niego. Mimo to, nie wszyscy uwierzyli w Syna Bożego.

Pierwsze i drugie rozmnożenie chleba

W Nowym Testamencie czytamy o dwóch różnych wydarzeniach rozmnożenia chleba przez Chrystusa. W obu przypadkach na wiele tysięcy ludzi uczniowie mieli tylko kilka chlebów i ryb. Po jednym z tych cudów pozostało jeszcze wiele niezjedzonych odłamków do zebrania. Jezus nie waha się przed cudem, aby nakarmić ludzi. Podobnie i dziś, karmi nas abyśmy byli nasyceni – robi to swoim Słowem i Ciałem chociażby podczas każdej Mszy Świętej. Korzystajmy z tych cudów jak często tylko możemy.

Rozmnożenie chlebów

Jezus udał się za Jezioro Galilejskie, czyli Tyberiadzkie. Szedł za Nim wielki tłum, bo widziano znaki, jakie czynił dla tych, którzy chorowali. Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami. A zbliżało się święto żydowskie, Pascha. Kiedy więc Jezus podniósł oczy i ujrzał, że liczne tłumy schodzą do Niego, rzekł do Filipa: Skąd kupimy chleba, aby oni się posilili? A mówił to wystawiając go na próbę. Wiedział bowiem, co miał czynić. Odpowiedział Mu Filip: Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać. Jeden z uczniów Jego, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu? Jezus zatem rzekł: Każcie ludziom usiąść! A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy. Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło. Zebrali więc, i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, które zostały po spożywających, napełnili dwanaście koszów. A kiedy ci ludzie spostrzegli, jaki cud uczynił Jezus, mówili: Ten prawdziwie jest prorokiem, który miał przyjść na świat. Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę (J 6,1-15).