Przypowieść o ziarnku gorczycy

Chociaż przypowieści z zasady mają nam ukazać jakieś ważne treści tak, abyśmy byli w stanie je łatwiej pojąć to nie zawsze tak się dzieje. Dzisiaj kilka słów o Przypowieści o ziarnku gorczycy, która choć krótka i prosta dalej często nie jest wdrażana w nasze życie.

Ziarnko gorczycy

Kto ma choć małe doświadczenie w kuchni, wie że ziarno gorczycy wcale nie jest najmniejsze ze wszystkich ziaren. Jezus mówił tak w zupełnie innych czasach i innym miejscu niż Polska. Tam znane było powiedzenie mały jak ziarno gorczycy. W każdym razie chodzi o to, że to ziarenko, którym nazywamy Królestwo Boże jest malutkie, nie budzi podziwu, wcale nie rokuje, że wyrośnie z niego coś naprawdę wielkiego. Łatwo takie ziarno przeoczyć i zbagatelizować. I właśnie na to musimy uważać, Chrystus chce abyśmy byli czujni…

Wygląd w oczach Boga

Nie pierwszy raz Pismo Święte ostrzega nas, że nie to co po ludzku piękne i oczami człowieka wielkie jest takie naprawdę, ale to co po bożemu niezwykłe. Królestwo Boże nie jest z tego świata i aby je zrozumieć trzeba mieć otwarte oczy i duszę – o tym mówi ta przypowieść. Podobnie w innych sprawach, nie dajmy się zwieźć temu, co atrakcyjne dla świata ziemskiego.

Przypowieść o ziarnku gorczycy

Jezus powiedział do tłumów:
„Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. A gdy stan zboża na to pozwala, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo”.
Mówił jeszcze: „Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki powietrzne gnieżdżą się w jego cieniu”.
W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją zrozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.