Psalm 131

Psalmy często mają charakter dziękczynny i pokutny, jest jednak grupa psalmów, którą trudno nazwać. Mówi się, że są to psalmy nadziei lub radości. Pisane są na pewno w stanie wyjątkowej bliskości i jedności z Bogiem.

O czym jest Psalm 131?

Krótki i dość prosty psalm poruszający ważne kwestie w ludzkim życiu. Mówi o spokoju duszy i o takim jej stanie, w którym pozwala ona miłować Boga, bez walk z niepotrzebnymi sprawami i myślami. Porównanie do niemowlęcia mocno przekonuje, że psalmista faktycznie osiągnął taki stan.

Czy naszym celem jest osiągnięcie stanu z Psalmu 131?

Pytanie retoryczne, bo oczywiście że Psalm 131 to niejako marzenie każdego wierzącego człowieka. Zadając sobie to pytanie zastanówmy się jednak, czy nie jest to pytanie czysto teoretyczne przypisane do wierzących, a nie moje prywatne zadanie do wykonania każdego dnia? Każdy z nas, codziennie powinien zbliżać się do osiągnięcia takiego pokoju, o jakim mowa w Psalmie 131. Serce czyste, skupione na Panu, a życie nie rozpędzone w kierunku wielkich atrakcji tego świata.

Psalm 131
Panie, moje serce się nie pyszni
i oczy moje nie są wyniosłe.
Nie gonię za tym, co wielkie,
albo co przerasta moje siły.

Przeciwnie: wprowadziłem ład
i spokój do mojej duszy.
Jak niemowlę u swej matki,
jak niemowlę – tak we mnie jest moja dusza.

Izraelu, złóż w Panu nadzieję
odtąd i aż na wieki!